ساختار اولیه دوربین عکاسی از نظرات ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۵ و ۴ در رابطه با نظریه اتاق تاریک ( camera obscura ) سر چشمه میگیرد که عبارت است از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه‌ای ریز وجود دارد و عبور نور از این روزنه باعث می‌شد که تصویری نسبتاً واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن ایجاد شود.
با اضافه کردن سطح حساس به نور و افزودن سیستمی متشکل از دریچه برای کنترل گشودگی روزنه و عدسی برای متمرکز کردن بهتر نور بر سطح حساس، در طول سالیان توسط مبتکران و دانشمندان مختلف این نظریه تبدیل به یکی از مهم ترین و تاریخ ساز ترین ابزار عصر جدید گشت.
این مکانیزم از پیدایش اولین دوربین عکاسی تاریخ تا به امروز ثابت بوده و در هر دوره با پیشرفت تکنولوژِی با شیوه ای جدید و با ابزاری دقیق تر، برای ثبت تصاویر بکار گرفته می شود.تغییرات در طول زمان باعث پیدایش اشکال و قالب های مختلف در تولید دوربین عکاسی شده است.
میتوان از لحاظ ساختاری دوربین عکاسی را به دو دسته بزرگ تقسیم کرد :
1- TLR
2-SLR
TLR ( Twin-Lens Reflex) Camera
این دوربین‌ها دارای دو لنز در جلوی دوربین می‌باشد که هر یک در یک محفظه جداگانه قرار دارد ولی در ارتباط با هم کار می‌کنند و فاصله کانونی مشابهی دارند لنز بالایی به کمک یک آینه با زاویهٔ ۴۵ درجه ثابت در پشت ابژکتیو قرار گرفته و تصاویر را روی ششیه مات که در بالای دستگاه قرار گرفته منعکس می‌سازد و عکاس با دیدن تصویر روی شیشه مات تنظیم و کادر بندی را انجام می‌دهد لنز پایین عدسی اصلیست که تصویر موضوع را روی فیلم تشکیل می‌دهد. خطای پارالکس یا اختلاف منظر در این دوربین ها دیده می شود یعنی تصویری که در صفحه حساس ثبت می‌گردد کمی با تصویری که از ویزور دیده می‌شود متفاوت است .
SLR (Single-Lens Reflex) Camera
در این ساختار هنگام انتخاب منظره و چشم انداز ، آینه نوری را از لنز متصل شده وارد می شود را به میزان نود درجه به سمت بالا منحرف میکند سپس این نور دو بار توسط منشور پنج وجهی منعکس می شود و تصویر به چشم عکاس میرسد.اکثر دوربین های امروز زیر شاخه ای از همین ساختار دوربین عکاسی میباشند.
با ظهور عصر دیجیتال کم کم سطح حساس به نور حذف و سنسور ها جایگزین شدند . این تغییر عظیم باعث بوجود آمدن دو شاخه جدید در تولید دوربین عکاسی شد .
– DSLR Camera
– Mirrorless Camera
DSLR(Digital-Single-Lens Reflex) Camera
دوربین های تک لنزی بازتابی دیجیتال در واقع همان ساختار دوربین های تک لنزی بازتابی را دارا هستند با این تفاوت که سنسور دیجیتال جانشین نگاتیو در پشت مکانیرم آینه شده است. این تغییر انقلابی در اوایل عصر دیجیتال تاثیر بسزایی در بالا رفتن سرعت انتقال اطلاعات (تصاویر) بوجود آورد و در عصری که سرعت عامل تعیین کننده برتری بود با حذف زمان ظهور عکس و انتقال فیزیکی، تنها در کسری از ثانیه تصویری ثبت شده و قابل استفاده را آماده میکرد.
Mirrorless Camera
بعد از ورود سنسور های دیجیتال و با تکیه به توانایی های این تکنولوژِی در ایجاد تصویر زنده برای دیدن منظره و انتخاب کادر شرایط برای حذف مکانیزم آینه و منشور از بدنه دوربین فراهم شد که به نوبه ی خود انقلابی دیگر در تئوری و ساختار دوربین بوجود آورد. از نکته های مثبت این تغییر میتوان به کاهش فضای اضافه در داخل بدنه دوربین و کوچک تر شدن و قابل حمل تر شدن دوربین اشاره کرد. در سوی دیگر محدودیت های مکانیکی که باعث کاهش سرعت عکاسی پیاپی در دوربین های تک لنزی بازتابی وجود داشت از سر راه برداشته شد و روز به روز شاهد بالا رفتن سرعت پردازش و در نتیجه تعداد بالاتر عکاسی پیاپی نسبت به گذشته هستیم.همچنین لازم به ذکر است که نباید به راحتی از تاثیر این ساختار جدید در بهبود سیستم فوکوس نسل جدید دوربین ها چشم پوشی کرد.
نویسنده و گردآورنده : الیاس آذربخش
مطالعه ی مطالب دیگر :
خطوط درعکاسی چه معنایی می دهند؟
فضای منفی در عکاسی و نحوه استفاده از آن
تعادل در عکاسی چگونه اتفاق می افتد؟